Σε με μία λυτή και απέριττη ανακοίνωση περιορίστηκε ο Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Ανδρέας Παπαμιμίκος προκειμένου να εκφράσει «τη θλίψη» του για τη διάλυση της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ με τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ και τη συναίνεση της Νέας Δημοκρατίας. Σε μία ανακοίνωση 5 γραμμών, εκ των οποίων οι τρεις πρώτες μιλάει για τα θετικά του νομοσχεδίου, διαβλέπει τη διάλυση στα χαρτιά της πρωτοπόρας φοιτητικής παράταξης και με μάλλον ράθυμη και νωχελική διάθεση εκφράζει τη βεβαιότητα ότι η ΔΑΠ θα συνεχίσει να είναι πρωτοπόρα … με τις προτάσεις και τις δράσεις της.
Η αλήθεια είναι πως ο Ανδρέας Παπαμιμίκος συμμετείχε τόσο στο διάλογο επί του νομοσχεδίου, όσο και στις διαπραγματεύσεις εντός της Νέας Δημοκρατίας για το τι μέλλει γενέσθαι. Γνώριζε από πρώτο χέρι τη πρόθεση του Προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά να υπάρξει συναίνεση και για αυτό προσπάθησε να διαπραγματευτεί έστω και την ελάχιστη συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα διοίκησης (5% ζήτησε ο Αντώνης Σαμαράς από τον Πρωθυπουργό). Η άρνηση του Πρωθυπουργού και το «άδειασμα» που ακολούθησε από την ηγεσία και την κοινοβουλευτική ομάδα στους νεολαίους είναι γνωστά.
Εντύπωση προκαλεί βέβαια το γεγονός πως το πρωινό πριν τη ψήφιση του νομοσχεδίου ο Ανδρέας Παπαμιμίκος υπήρξε ιδιαίτερα σκληρός ως προς το ενδεχόμενο να εξοβελιστούν πλήρως οι φοιτητικές παρατάξεις από τα Πανεπιστήμια … σε αντίθεση με τη «χλιαρή» στάση του αμέσως μετά τη ψήφιση. Φαίνεται πως στο μεσοδιάστημα … οι διαπραγματεύσεις μεταξύ ηγεσίας ΝΔ και ΟΝΝΕΔ απέφεραν καρπούς, με την ηγεσία της νεολαίας λαμβάνει στιβαρά ανταλλάγματα προκειμένου να μην υπάρξουν συστηματικές και ακραίες αντιδράσεις.
Κάτι μισόλογα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τους γνωστούς «βαρώνους» των μπουζουκιών που χάνουν πελατεία, οι κλασσικοί 35άρηδες φοιτητοπατέρες που χάνουν τους κομματικούς στρατούς και οι «εκκολαπτόμενοι» βουλευτές που χάνουν εθελοντές ήταν οι ομάδες που κυρίως αντέδρασαν. Οι πλειοψηφία των ΔΑΠιτών παρέμεινε παγωμένη. Όχι μόνο γιατί η ηγεσία της ΝΔ τους άφησε εκτεθειμένους αλλά κυρίως γιατί η ηγεσία της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ δεν προέβαλε καμία αντίσταση … αλλά παραδόθηκε αμαχητί.
· Όλο το καλοκαίρι που συζητιούνταν το νομοσχέδιο, ουδέποτε συγκλήθηκε όργανο να λάβει αποφάσεις και να κινητοποιηθούν.
· Ουδεμία άσκηση πίεσης ασκήθηκε στο κόμμα συντονισμένα.
· Οι όποιες πιέσεις της τελευταίας στιγμής ήταν χαλαρές και «για τα μάτια του κόσμου».
Σπεύδουν τώρα οι «μεγαλοπαράγοντες» της ΔΑΠΟΝΝΕΔ να πείσουν τους φοιτητές να προχωρήσουν σε καταλήψεις. Έχοντας οι ίδιοι διασφαλίσει το πολιτικό τους μέλλον προσπαθούν να προκαλέσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αναμπουμπούλα στο κόμμα προκειμένου ως από – μηχανής θεοί να φέρουν ξανά την ειρήνευση, είτε να αποσπάσουν υποσχετική από τη ΝΔ ότι όταν θα έρθει στην εξουσία οι φοιτητικές παρατάξεις θα επανέλθουν στα «πράγματα». Σε κάθε περίπτωση … αυτοί θα είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι.
Αδιαφορούν έτσι για τις τύχες των παιδιών, αλλά και για τις επιπτώσεις (πολιτικές και ηθικές) που θα έχει η προσπάθεια της ΔΑΠ να κάνει κατάληψη στο Πανεπιστήμιο. Η όλη φιλοσοφία της ΔΑΠ, οι αγώνες της να κρατήσει ανοιχτά τα πανεπιστήμια, οι προσπάθειες αναβάθμισης των προγραμμάτων σπουδών … όλα ακυρώνονται … όχι για να σωθεί η ΔΑΠ αλλά για μπουν κάποιοι ξανά στο παιχνίδι διαπραγμάτευσης.
Αν ήθελαν να σωθεί η ΔΑΠ, σύσσωμη η ηγεσία της ΟΝΝΕΔ θα είχε ήδη σήμερα παραιτηθεί. Αν ήθελαν να σωθεί η ΔΑΠ, χτες που ψηφιζόταν το νομοσχέδιο θα είχαν μαζέψει τους νεολαίους στη Συγγρού. Αν ήθελαν να σωθεί η ΔΑΠ θα ασκούσαν πιέσεις όλο το καλοκαίρι στους βουλευτές της ΝΔ.
Γνώριζαν τι θα γίνει, συμμετείχαν στις συνεδριάσεις και δεν αντέδρασαν. Κροκοδείλια δάκρυα χύνουν τώρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης … αλλά η αλήθεια δεν κρύβεται.
Θα προσπαθήσουν να κρατήσουν ζωντανό ένα «κουφάρι» απλά για να διατηρήσουν τη διαπραγματευτική τους δύναμη. Ένα κουφάρι όχι από πλευράς κόσμου, συμμετοχής, ιδεών και δράσεων … αλλά ένα κουφάρι ηθικό, αυτό της ΔΑΠ, που απογυμνωμένο από τα ιδεολογικά της στηρίγματα … θα αγωνίζεται με καταλήψεις και πορείες … για να κερδίσει κάποιο ξεροκόμματο συμμετοχής στα όργανα διοίκησης του Πανεπιστημίου.
ΥΓ1: Πριν λίγα χρόνια, με τη Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση, ο τότε Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Γιώργος Παπανικολάου, με διάλογο και πιέσεις προς τον Κώστα Καραμανλή πέτυχε τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα προκειμένου να διασφαλιστεί η ύπαρξη και συνέχεια της ΔΑΠ στα Πανεπιστήμια. Παρά τα όσα μπορεί κάποιος να του καταμαρτυρήσει … η δική του περίοδος θα μείνει στη μνήμη ως η τελευταία μεγάλη στιγμή της φοιτητικής νεολαίας.
ΥΓ2: Αυτοί που κατηγορούν τη σημερινή ηγεσία της ΝΔ για προδοσία … ας κοιταχτούν καλύτερα στον καθρέφτη και ας θυμηθούν … τι ενέργειες έκαναν όλο αυτό το διάστημα.
ΥΓ3: Για όσους «σπεύσουν» να μας κατηγορήσουν για αντί – ΔΑΠίτικη συμπεριφορά απλά επισημαίνουμε … ότι ΔΑΠίτικο δεν είναι να κλαις πάνω από την καρδάρα με τη χυμένο γάλα, ούτε να ρίχνεις τις ευθύνες πάντα στους άλλους. Η σημερινή ηγεσία της Νεολαίας, αυτή η μεγάλη παρέα, που διαχειρίστηκε 1,5 χρόνο κατά αποκλειστικότητα τις τύχες όλων μας … αυτή οφείλει να σηκώσει και το βάρος της ευθύνης, αν διαθέτει έστω την ελάχιστη αξιοπρέπεια.
Πηγή: http://4oktovriou.blogspot.com/2011/08/blog-post_9933.html#ixzz1WAx7GjUa
